Over haptotherapeut Wendy Steevensz

Ik ben Wendy Steevensz (1973) en ik woon samen met mijn man en onze twee puber dochters in Leusden. Ik heb een eigen praktijk haptotherapie bij Centrum in Balans te Leusden en ben in verschillende organisaties werkzaam als interim manager en teamcoach waarbij ik de haptonomie in organisaties toepas.

Mijn missie als haptotherapeut is om mensen te helpen weer meer in verbinding te komen met zichzelf en met elkaar. Verbinding tussen denken en voelen, zodat het handelen in contact met anderen open en helder kan zijn. Alles start met een gevoel. Maar in onze drukke, snelle en prestatiegerichte maatschappij staat het denken in ons hoofd dikwijls voorop en is het lastig om te luisteren naar wat je lichaam, je hart en gevoel je vertelt. Dat heb ik zelf ook ‘aan den lijve’ ondervonden.

Van jongs af aan wilde ik ‘met mensen werken’ en na mijn HBO Culturele en Maatschappelijke vorming/Vrijetijdskunde ben ik de snelle en dynamische media- en entertainmentwereld in gerold en ‘deed ik de Communicatie, PR en woordvoering’ voor veel BN’ers, musicalproducties, shows en tv-programma’s. Fantastische tijden, heel veel geleerd en gedaan, maar ook heel hard gewerkt. Te hard eigenlijk. En op mijn 27^e kwam ik mezelf tegen. Mijn lijf protesteerde al enige tijd, maar ik was erg goed in, wat ik noem, ‘kop erop en gaan’. Ik ging maar door en maakte structureel en gedurende langere periodes dubbele werkweken. Alles om maar succesvol te lijken, gezien te worden in wat ik kan, aan de verwachtingen van – ja van wie eigenlijk? -, te voldoen. De spanning en uitputting bouwde zich op en bij mij resulteerde dat in vrij ernstige RSI-klachten. Ik kon de sleutel van mijn eigen huis bijvoorbeeld niet meer omdraaien of een kookpan optillen. Zo’n pijn deed het aan mijn polsen en armen, mijn lijf kon niet meer. In die periode kreeg ik enorme spiegels voorgehouden en begon mijn zoektocht. De zoektocht naar ‘wie ben ik eigenlijk’, wat wil IK, hoe komt het dat ik zo aan mezelf voorbij ben gegaan? En ik wist wel wat ik niet meer wilde, maar nog niet wat dan wel. Een zoektocht naar mijn autonomie. En balans in gerichtheid op de buitenwereld en zorgen voor mezelf. Maar dat is knap lastig, zorgen voor jezelf als je niet eens weet wie je bent en wat echt goed voor je is…

Voeg daaraan nog wat ingrediënten aan ‘life changing events’ in de jaren erna toe; een wereldreis van ruim negen maanden, een relatiebreuk na bijna 10 jaar samen, ‘voor mezelf beginnen als haptotherapeut’, coaching opleidingen volgen en het pad bewandelen naar meer diepgang vinden in het met mensen werken, opdrachten in team- en organisatieveranderingen. Steeds nieuwsgieriger worden naar de mens, houding, gedrag en echt contact.